انگار همیشه روبروی دری ایستاده ام

که کلیدش را نداشتم

اگرچه می دانستم هدیه ای نهانی پشت در است

تا وقتی یک روز

چشم هایم را برای دمی بستم و یک بار دیگر نگاه کردم

حیرت نکردم

برایم مهم نبود

وقتی غژغژ لولای در را می شنیدم و می خندیدم

مرگ

دست هایش را به سوی من دراز کرده بود ......

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: