من منتظرت شدم ولی در نزدی

بر زخم دلم گل معطر نزدی

گفتی که اگر شود می آیم

 مرد این دل و اخرش به او سر نزدی

خسته و نالان اما خندان

بی هیچ بهانه ای بی هیچ صدا

تو را خواهم دید

در لحظه ای کوتاه

آهسته و شتابان اما زیبا

تو می آیی کنارم

در لحظه ای کوتاه

آرام غمگین شده دلم

چشمانت را بگشا برمن

دیدارت برایم زیباست

می بندم این دو چشم پر آتش را

تا ننگرد درون دو چشمانش

تا داغ و پرتپش نشود قلبم

در شعله نگاه پریشانش

می بندم این دو چشم پر اتش را

تا بگذرم ز وادی رسوایی

رو می کنم به خلوت و تنهایی

تا قلب خاموشم نکشد فریاد

ای رهروان خسته چه می خواهید

در این غروب سرد ز احوالش